บทที่ 32

ฉือมู่เจินมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะไม่ใช่รอยยิ้ม คีบหมูพะโล้กลับไปใส่ในชามของเขา “คนที่ควรกินเยอะหน่อยคือคุณต่างหาก เพราะคุณยังต้องทำงานทุกวัน คงเหนื่อยมากสินะ”

ฉือเซวียนที่อยู่ข้างๆ ทนดูต่อไปไม่ไหว ขอบตาแดงก่ำมองฮั่วอวิ๋นถิงแล้วพูดว่า “พี่อวิ๋นถิงคะ หรือว่าพี่ลืมไปแล้วว่าเคยสัญญาอะไรกับฉันไว้?...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ